In de begroting van Den Haag komen het klimaat en de energietransitie er bekaaid vanaf. Daarom sprak Femke Sleegers van Den Haag Fossielvrij in bij de begrotingsbehandeling.
Beste voorzitter, college, raadsleden,
mag ik beginnen met een felicitatie, want vandaag is een bijzondere dag. Historisch zelfs. Vandaag treedt het klimaatakkoord van Parijs in werking. De wereld gaat zich inspannen om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graad. Dat betekent: exit kolen, exit olie, exit gas. Fossielvrij dus.
Ik ben van Den Haag Fossielvrij en met maar liefst 42 organisaties vroegen we u tijdens de Haagse Fietsparade voor het Klimaat om meer urgentie in uw klimaatbeleid. Een tandje erbij. Want om de opwarming tot anderhalve graad te beperken, moet je de fossiele kraan vooral heel snel dichtdraaien. Sneller dan nu gebeurt.
Het Parijs-akkoord verandert ons leven. Parijs verandert de prioriteiten van de Raad. Was de energietransitie vorig jaar nog een van de vele thema’s, nu, apres Paris, staat het boven aan uw agenda. Ook uit de begroting voor 2017 spreekt de urgentie van het klimaatprobleem.
Toch? Of misschien na vandaag?
Ik hoor u denken. Dat is niet de politieke realiteit. Dat weet ik. Maar naast de politieke realiteit bestaat ook zoiets als de klimaatrealiteit. En die wacht niet op besluitvormingsprocedures.
Wat u zich wellicht nog niet voldoende beseft, zijn de gevolgen zijn van te weinig doen. Of treuzelen. Of blijven hangen in het oude. De VN liet gisteren weten dat we – inclusief voorgenomen beleid – op weg zijn naar 3 graden opwarming. 3 graden!
3 graden betekent: Super El Nino’s overal ter wereld, de Sahara breidt zich uit naar Europa. Hele landen worden onleefbaar vanwege droogte. Het Amazone-regenwoud verandert in een woestijn. De Noordzee slaat regelmatig over de dijken.
Ik raad u aan om de nieuwe documentaire van Leonardo DiCaprio te bekijken. Before the Flood. Leonardo brengt pijnlijk in beeld hoe groot de klimaatschade al is, en wat ons te wachten staat.
Nadat u die film heeft gezien, weet ik zeker dat u een paar dingen anders doet. Zo weet ik zeker dat u zou stoppen met beleid voor – ik citeer – “verdere groei van de olie en gas-sector in Den Haag”.
Is het niet slimmer om banen te creëren in schone energie en duurzame warmte, het isoleren van woningen en bedrijven, en het co2-neutraal maken van al uw gemeentelijke panden? Dat zijn tenminste banen die ook over 5 jaar nog bestaan.
Verdere groei van de olie- en gassector. Ja, dat is hoe het vroeger ging. Maar ik hoop dat u begrijpt dat klimaatontwrichting een noodsituatie is. En in noodsituaties geldt business-as-usual niet meer. Dan doe je dingen anders dan normaal.
Je rijdt niet zomaar een berm in. Maar als er onverwachts een kind voor je auto oversteekt, geef je wel een ruk aan het stuur.
Ok, de analogie met klimaatontwrichting gaat niet helemaal op. Want het klimaat verandert natuurlijk niet onverwachts. Het kind dat achter z’n bal aanrent, we zagen m al decennia lang in slow motion naderen. En toch trapten we niet op de rem, want we hoopten dat we het een beetje verkeerd zagen. Dat t kind op tijd zou stoppen.
En bovendien, we wilden allemaal vooruit en dan geef je gas. Soms remden we wel, om de snelheid daarna te verhogen. Al met al verloor onze auto nauwelijks vaart, deed er zelfs nog een schepje bovenop. En kijk, daar stuitert de voetbal de straat op. We zoeken de rem. Maar we zijn al te dichtbij. Nu springt het kind achter de bal aan.
Voorzitter, wie in 2016 op een beslissende positie zit, heeft een grotere verantwoordelijkheid dan ooit te voren. Met bijna al uw beslissingen, groot of klein, op elk beleidsterrein, kunt u bijdragen aan het klimaatprobleem. Of aan de oplossing.
Namens Den Haag Fossielvrij, hoop ik dat u vandaag stuurt met uw geld. Dat Parijs vanaf nu doorklinkt in alles wat u doet. Iedereen in deze zaal heeft een hand aan hetzelfde stuur. U kunt de draai alleen samen maken, als u allemaal tegelijkertijd dezelfde kant op stuurt. Wat telt, is dat u het kind niet raakt.